Filmy dowódca, druga wojna światowa

To wstrząsająca opowieść o domowej idylli w cieniu krematoriów, czyli życiu rodzinnym komendanta Auschwitz, Rudolfa Hössa.

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Wrzesień 1939 roku nie był ostatecznym terminem zakończenia działań wojskowych przez Polskie Wojsko. Heroiczną walkę prowadził major Henryk Dobrzański ps. Hubal. Major Dobrzański 23 września 1939 przejął dowództwo nad resztakmi 110 pułku ułanów. Film przedstawia dramatyczną i heroiczną walkę garstki ułanów. Walkę o honor, wolność, ideały. Walkę, która z góry była skazana na porażkę.

Wiosna 1945 roku. Oddziały I Armii Wojska Polskiego zbliżają się do Wału Pomorskiego. Brnąc przez błoto, zalane leśne trakty mozolnie zbliżają się do Kołobrzegu. Niemcy nie zamierzają poddać się bez walki i zacięcie bronią swych pozycji. Kompania dowodzona przez porucznika Kotarskiego, której radiowy kryptonim brzmi „Jarzębina”, bierze czynny udział w zmaganiach. Żołnierze są już zmęczeni walką. Chcą wracać do swoich najbliższych, marzą o spokojnym, cichym, własnym kawałku ziemi. Po wkroczeniu do Kołobrzegu walki toczą się o każdy dom, każdy pokój, każdy skrawek ziemi. Po ciężkim boju polscy żołnierze wypierają hitlerowców z miasta i dochodzą do Bałtyku. Niestety nie wszyscy. Nie ma wśród nich już porucznika Kotarskiego i wielu jego towarzyszy.

Lato 1944 roku. Działający na terenie Sądecczyzny odział partyzancki Armii Krajowej, którym dowodzi major DZIADEK (Stanisław Jasiukiewicz), ma przejąć aliancki zrzut broni i amunicji. Podczas akcji oddział zostaje zdziesiątkowany przez Niemców – ze stu dwudziestu partyzantów przy życiu pozostaje zaledwie kilkunastu. Dowódca wraz ocalałymi podkomendnymi próbuje przedostać się do ruin pobliskiego zamku, gdzie – jak sądzi – spadł zasobnik z amunicją… Kiedy Polacy docierają do zamku, okazuje się, że wcześniej skrył się tam oddział partyzantów radzieckich, dowodzonych przez majora Aloszę. Rosjanie, którzy wcześniej odnaleźli aliancki zasobnik, proponują współdziałanie. Przekazują Polakom pojemnik z amunicją. Jednakże major Dziadek ściśle wypełnia rozkazy dowództwa AK i z Rosjanami nie zamierza współpracować. Wkrótce oba oddziały zostają okrążone w ruinach zamku przez Niemców. W obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa Rosjanie ponownie próbują namówić polskiego dowódcę do współpracy. Okrążenie niemieckie zacieśnia się z każdą chwilą. Major Dziadek jest jednak zaślepiony w swojej nienawiści do bolszewików i ponownie zdecydowanie odmawia jakiejkolwiek współpracy. Rosjanie decydują się opuścić zamek i wyrwać z okrążenia sami. Szybko jednak dostają się pod niemiecki ostrzał. Podkomendni majora Dziadka wypowiadają mu posłuszeństwo. Pod dowództwem kapitana Stańczyka ruszają Rosjanom z odsieczą.

Major Wojska Polskiego Jan Rajner i dywersant Wherwolfu Willy Reiner, to dwóch kuzynów z dolnośląskiego miasteczka, których wojna uczyniła wrogami. Obaj uważają, że służą ojczyźnie - każdy innej. Jeden czuje się Polakiem, drugi Niemcem, choć wyrośli na tej samej ziemi. Po wojnie Rajner przybywa do miasteczka by objąć dowództwo miejscowego garnizonu. Tymczasem do znajdującego się w miasteczku obozu jeńców niemieckich przybywa Willy Reiner. Wkrótce ich drogi się zejdą...

Pod koniec II Wojny Światowej dwóch przyjaciół, siedemnastolatków, Werner Holt i Gilbert Wolzow, wprost ze szkoły trafia na front, do armii Hitlera. Gilbert od początku fanatycznie wykonuje rozkazy i chce być najlepszym żołnierzem, dzięki czemu szybko awansuje na sierżanta i zostaje dowódcą oddziału. Tymczasem Werner powoli zaczyna rozumieć bezsens wojny i powątpiewa w idee nazizmu. Kiedy staje się świadkiem masakry dokonanej przez SS i morderstwa szkolnej koleżanki, coś w nim pęka. Najpierw ratuje pewną Słowaczkę przed śmiercią, po czym zaczyna stawiać czynny opór. Pierwszym, który się o tym przekona będzie dawny szkolny kolega, a obecnie dowódca, Gilbert Wolzow.

Zbliża się koniec II wojny światowej. W niedostępnym odludziu Grenlandii znajduje się aliancka stacja meteorologiczną – stacja 330. Niemcy niszczą kompletnie stację, a przypadek sprawia, że przy życiu pozostają polski dowódca Sikora i Niemiec, oberlejtnant Weber. Obaj, pozostawieni samym sobie, muszą początkową wrogość zastąpić wzajemnym współdziałaniem i walczyć z żywiołami natury.

30 listopada 1941 roku przylatuje do Kujbyszewa premier rządu polskiego, Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski. Na pokładzie samolotu rozmawia z młodym porucznikiem Andrzejem Radwanem, któremu poleca pozostanie w ambasadzie polskiej w Kujbyszewie, gdyż - jak mówi - chce tam mieć zaufanego człowieka.

Jedenastoletniego Boriska faszyści zamknęli w beczkę i wrzucili do rzeki. Tę beczkę, z napisem "Uwaga - miny!", pod ogniem przeciwnika, wyjął na brzeg lejtnant Aleksiej i w ten sposób chłopak stał się synem pułku. Po trzech latach Boriskkowi nadano stopień sierżanta służby medycznej...